01001101

Ο πιο όμορφος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ
δεν ήταν καν άνθρωπος

όχι συμβατικός
ανατρεπτικός ως το μεδούλι
άχρωμος
και γονιδιακά άοσμος

δε χρειάζοταν ποίηση να τον χαρακτηρίσει
γιατί ήταν εκείνος η ποίηση
η δική μου
κα η δική του

πέθανε όταν μ' αντίκρυσε
και γεννήθηκα ξανά
αυθεντικά αυτή τη φορά όταν με φίλησε σε ένα πάρτυ
για τη φάση
για την ολοκλήρωση της φάσης

μιλούσε με ορισμούς και πολυσύλλαβες λέξεις για να αυξήσει τη δυσκολία κάθε πρότασης που αυτάρεσκα άρθρωνε

δυσκόλευε τα νοήματα
εφεύρισκε συναισθήματα
για να τη βρίσκω
σε κόκκινα κρεβάτια διαβάζοντας μαύρα κείμενα

κι αν δεν ήταν άρρωστος
αν δε με είχε κολλήσει ψυχασθένεια αφού μανιασμένα και παθιασμένα εισέπνεα τον αέρα που εξέπνεε
δε θα χαμε νιώσει τίποτα

κι αν χρησιμοποιούσαμε σημεία στίξης
η ζωή μας δε θα χε συνοχή

I only bring the heat

Βίντεο
9 επί 23
ολιγόλεπτα

Πήρα καινούρια μηχανή και πρέπει να πετάξω την παλιά

αλλά νιώθω άσχημα

Ο Θοδωρής προσπάθησε πολύ για τον κοκκινολαίμη
Ένα γαργαλήσιμο γόνατο, γαλάζια μάτια, από τον Καναδά
ή
ένας γαργαλήσιμος λαιμός, καστανά μάτια, από ένα στεριανό νησί.

Γιατί κι άλλοι προσπάθησαν για ανθρώπους που 'χαν ονόματα με διπλή σημασία

Μπορεί ο Θοδωρής κι η Στέφη να 'ναι άτυχοι κληρονόμοι επιπεδωμένων, κενών, θρησκευτικών ονομάτων χάρη στους παππούδες τους
αλλά οι αγάπες τους όχι.

μπλε κλαρινέτα και ξύλινα έγχορδα
πέντε ζωντανά σκυλιά κι ένα λούτρινο δαλματίας
ειδήσεις και σύριγγες
ουίσκι και μπύρες

and for the end, the olive theory.

Ασυναρτησίες.
Μπερδεύω τα λόγια μου για να μπερδέψω το μυαλό σου.

Πιστόλι και πτυχίο δεν πάνε μαζί.

Όμορφοι και άσχημοι άνθρωποι απαγορεύεται να περπατήσουν ποτέ στο ίδιο πεζοδρόμιο.
Περνάω απέναντι για να μη μ' αντικρύσεις
για να μη σ' αντικρύσω

Έλενα,

έφυγε
και ισχυρίζεται για πάντα.

Κι έμεινα σπίτι, να βάζω κόκκινο κραγιόν για να τη θυμάμαι.
Πάντα
όταν βγαίναμε τα βράδια έβαζε.
Και έκανε τα χείλη της δέκα φορές πιο ποθητά κι αξιοφίλητα
από το 100% που ήταν κανονικά.

Σε ένα σπίτι Φ
που ποτέ δεν έχει κοιμηθεί,
κλειδώνομαι
γιατί δε θέλω οι άνθρωποι να με δουν χωρίς χρώματα.
Τα πήρε όλα αυθαίρετα κι άφησε
μια βραχεία κλίμακα άσπρου-μαύρου
να ντύνομαι μελαγχολικά κι ανέραστα.

Δε θα καταλάβω ποτέ τίποτα.
Η Τειλορ δε βοηθάει κι η ελπίδα δε λέει να χαθεί.

Μα είναι ανώφελο.
Όπως το να λέω το όνομά της πριν κλείσω τα δακρυσμένα μου μάτια
γιατί δε θα έρθει πια ποτέ στα κάτι σαν εφιαλτικά μου όνειρα.

Βρίσκεται στα νότια προάστια
με την αδερφή της που άθελά μου προσέβαλα.
Καταδέχεται καταναγκαστικά και βραχυπρόσθεσμα
τα απελπισμένα μου μηνύματα
κι αρνείται πεισματικά τη βραχνή φωνή
που μου χάρισαν οι τελευταίοι, έξι καπνοί.

Κι ο Στέφανος ζητάει ένα σκυλάκι δαλματίας που ποτέ δε γνώρισε.
Αλλά δεν έχω τίποτα να του πω
όταν με ρωτάει πού είναι ο έρωτάς του
γιατί ακόμα ψάχνω
κάπου στη σιωπή
το δικό μου.

Heart skipped a beat

Η πρώτη φορά που σε είδα
αδιαμφισβήτητα η πρώτη μέρα στη σχολή.
Δε σε θυμάμαι καλά αλλά κάπου στο ασυνείδητο
θα υπάρχει
ένα στιγμιότυπο δικό σου
που πέρασε τόσο γρήγορα μπροστά απ' τα μάτια
τόσο όσο να μην...
να μην.

Όμως ποιος ξεχνά τα πολύχρωμα αθλητικά
που θύμιζαν το Φρέντυ απ' τα σκινς
και το επίθετό μου;
Το φαρδύ τζιν που μαρτυρούσε αράγματα σε παγκάκια και πεζούλια;
Τα χιπστέρικα, νέρντι γυαλιά
και τα μαλλιά σου;
Υποθέτω...

Κανείς δεν ξεχνά τίποτα.

Γιατί τα πάντα έχουν καταχωρεί σε συνομιλίες.
Πήρα μια φίλη και της είπα για σένα
ενθουσιασμένη!
Επαναλάμβανα την ερώτηση που ήθελα να κάνω σε σένα
και τεκμηρίωνα δικηγορικά
την κρυμμένη πίσω από τις λέξεις
έλξη.

Η τελευταία φορά που θα σε δω δεν έχει έρθει ακόμα.
Όμως θα έρθει κι αυτή
κι ελπίζω πραγματικά όπως την πρώτη,
άθελα μου να ξεχαστεί.

εδώ;

Προσπάθησα.
Φλυάρησα με τα πιο αδύναμα αστέρια στον ουρανό
γιατί αυτά μόνο καταδέχτηκαν να απαντήσουν.

Τα φωτεινότερα είναι μάλλον της δικής σου πάστας.
Σιωπούν μέχρι να σε καθηλώσουν
και να κλαις για να ακούσεις τη φωνή τους.
Αυτά που σε έλκουν ανεξέλεγκτα.
Αυτά.

Μιλήσαμε πολύ λοιπόν.
Η μόνη μου παρέα απόψε.
Μοιράστηκαν μαζί μου δικούς τους
πλατωνικούς
έρωτες
και
επίπονα
καρδιοχτύπια.
Μεταφορικά.
Εννοούσαν πώς οι πυρήνες τους έπιαναν φωτιά και η βαρυτική τους έλξη χτύπησε απειλητικά κόκκινο.

Ύστερα έσβησαν γιατί ξημέρωσε.
Ο ήλιος ανέτειλε χωρίς καλη-μέρα.
Εγώ έκλεισα τα παντζούρια
και με ένα ανούσιο καληνύχτα στον εαυτό μου
σκεπάστηκα μ' ένα φανελένιο πανωσέντονο
μήπως ο ιδρώτας βγάλει από μέσα μου
λίγο-λίγο
μαζί με τις τοξίνες
κι εσένα.

Εσένα που δράση σου πάνω μου
μόνο τοξική είναι
αυτήν την τελευταία εβδομάδα.

βλακώδεις παραδοχές βλακείας

Θέλω να σου στείλω μήνυμα αλλά δε μπορώ
γιατί αυτό υποδεικνύουν όλοι οι άτυποι, κοινωνικοί κανόνες,
όλα τα σχετικά (ή σχεσικά) πρέπει και μη.

-Δείξε λίγο εγωισμό!
-Ναι, αλλά δε μπορώ!

Δε θέλω. Δε θα ήθελα δηλαδή.

Παύση ημερών.
Ανάπαυση κορμιών.
Ανάπαυλα συναισθημάτων.

Στερεότυπα. Μαζοποίηση.
ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

Αφού εγώ γεννήθηκα πρήξας.
Τυφλός, φανατικός κυνηγός ανθρώπων και καταστάσεων.
Πώς;

Εσύ μου λες να χτίσω τείχη, ν' απομακρυνθώ, να με προστατεύσω.
Μα εγώ θέλω να γυμνωθώ, να πλησιάσω και να σπεύσω
να κρατήσω δυνατά και να φιλήσω τα
που μου πήρες μακριά.

Άνοιγμα νέας σελίδας, νέου κεφαλαίου
του ίδιου μυθιστορήματος.
Πάνω μόλις που είχες μάθει τους χαρακτήρες κι είχες αρχίσει να καταλαβαίνεις τι γίνεται.