Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

δεν τρώμε μέχρι να ρθει ο πατέρας σου

Περνάμε άσχημες μέρες
εμείς
οι απόμακροι εχθροί της ζωής.

που κάποτε με μαχαίρι καταφέραμε πληγές
σ' όλα τα μέλη
και τώρα σε θυμίζει ένα μι που 'χω στο χέρι
και μια χαραγμένη καρδιά.

Αυτοκαταστροφή και άσπρο πάτο
κι άδεια η κούπα μου
πάλι.
Μέσα στο αλκοόλ να ξεχαστώ για να ξεχάσω·
πόσο μου λείπεις και πόσο σ' αγαπώ.

Γιατί αν κάτι πρέπει στη μιζέρια μου ετούτη να συμβεί
είσαι εσύ.
Και δε με νοιάζει ν' ακουστεί.
Εμείς δεν κάνουμε για φίλοι.
Προτιμώ τη γεύση σου να 'χω στα χείλη.
Κι ας χάσω κάθε θέση στον παράδεισο.
Μαζί σου ζω επίγεια μέθη κι αδιαφορώ
αν έρθει αύριο.
Το σήμερα διαρκεί όσο του πω
κι έχω παρακαλέσει το Θεό
να κάνει τις ώρες δεύτερα
έτσι που να μετράμε τις μέρες μας λεπτά
και μαζί σου αιώνια
να ζω τον έρωτα.                                                                            :)

4 σχόλια:

Γουάντα είπε...

"Γιατί αν κάτι πρέπει στη μιζέρια μου ετούτη να συμβεί είσαι εσύ."

"Το σήμερα διαρκεί όσο του πω
κι έχω παρακαλέσει το Θεό
να κάνει τις ώρες δεύτερα
έτσι που να μετράμε τις μέρες μας λεπτά"

Πολύ όμορφο...!!

bethamphetamine είπε...

thank you thank you :)

Μιασμένος Φοίνικας είπε...

"και μαζί σου αιώνια να ζω τον έρωτα"

μερικές φορές η αιωνιότητα διαρκεί ένα δευτερόλεπτο για τον άνθρωπο...

bethamphetamine είπε...

ένα δευτερόλεπτο αιωνιότητας λοιπόν :)