Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011

0.facebook.com

όπως είναι τα οστά, όπως είναι ο ιστός, όπως είναι ο αέρας

Οσία η μάνα σου
για να γεννήσει ένα παιδί στα σκοτεινά
Ιούνη μήνα,
για να πονέσει και να χάσει τη ψυχή της
για μια κόρη
που ύστερα μίσησε σφοδρά.
Μίσησε, ζήλεψε και φθόνησε αρρωστημένα
μέχρι να σβήσει εντελώς.
Έβλεπε πάνω σου μία κλεμμένη ομορφιά,
νιάτα που βούτηξες αυθαίρετα απ' την μήτρα
κι έσυρες έξω με τον τοκετό,
αφήνοντας το σώμα της σχεδόν νεκρό.
Κατειλημμένο από γηρατειά που 'φτάσαν πρόωρα
και πότισαν το δέρμα της με ρυτίδες κα ζάρες,
έκαναν το μυαλό της αδρανές κι ανίκανο,
της χάρισαν νέα οστά που σφάδαζαν στους πόνους
και μάτια που αδειάσαν από χρώμα.
Τώρα δε βλέπουν παρά μαύρο
αλλά κι εσένα πού και πού.
Δε νιώθει τίποτα
αλλά γνωρίζει να σε νιώθει απειλή.
Τώρα πια περπατάει με τα χέρια
κι έπαψε να ακούει οτιδήποτε.
Μα άθελά της τραγουδά
ένα νανούρισμα που ξέμεινε στα χείλη της μια νύχτα,
μια νύχτα που πρώτα δόντια σ' έκαναν να κλαις.
Το ψιθυρίζει να πονά όταν λείπεις
και δεν έχει παγωνιά να νιώσει απ' αλλού
πέρα από την ηχώ των άσπρων τοίχων.
Οσία η μάνα σου
που σ' αγαπά ακόμη κι αν τη σκότωσες.
Φύσει αντιδραστική και ασυμβίβαστη.
Δίχως λόγο.
Αξιαγάπητη.
Δίχως λόγο.

Δεν υπάρχουν σχόλια: