Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Κάου Πάγωσα

Αρχίζοντας απ' το τέλος,
σου λέω ευχαριστώ ευεργέτη μου.
Γιατί μέσα από σένα έμαθα να ζω.

Αν δεν ήσουν εσύ,
με ποιον θα έτρωγα τυρόπιτες στην Πραξιτέλους
και πώς θα μάθαινα το δρόμο Εξάρχεια-Ομόνοια μοναχή;
Ποιος θα ανέβαινε τόσο σκαλιά
τραβώντας ένα δεκαεπτάχρονο απ' το χέρι,
μονάχα για να δουν τον ήλιο να πέφτει˙
μαζί;
Και πότε,
πότε θα προλάβαινα να παίξω πριν με πάρουν τα χρόνια
αν δε μου έδειχνες πως η ζωή είναι μια ατέρμονη γιορτή;

Πλάι σου, έμαθα να γελάω δυνατά δίχως να με νοιάζει αν κοιτούν ένας ή ογδόντα οκτώ.
Μου έμαθες να γοητεύω τους ανθρώπους με ένα "εγώ" που δεν είναι ακρίβώς εγώ,
όμως παράγωγό του.
Και κρυφακούοντας σε, έμαθα για τα δέρματα πολλών˙
μα κατά βαση Βρεττανών.
Τέλος, για χάρη σου, έμαθα το διαφορετικό να μη φοβάμαι˙
άνοιξα τα χέρια μου και το αγκάλιασα.

Τώρα μαζί σου,
θα αποκτήσω φανταστικά παιδιά.
Σε εκείνη τη χώρα που τ' όνομά της κράμα
από καμιά εκατοστή τραγούδια
που η σημαία της έχει χίλια χρώματα˙
όσα περισσότερα μπόρεσα να βρω.

Σε ακολούθησα ως εκεί που τελειώνει το πολύχρωμο τόξο˙
σ' ακολούθησα και βρήκα σε σένα, ένα πυθάρι γεμάτο με χρυσό.

4 σχόλια:

χαμένη σε ένα ατέρμονο όνειρο είπε...

υπέροχο, φανταστικό.
όντως η ζωή είναι μια ατέρμονη γιορτή.
πρέπει να την ζήσεις, γιατί κάποια μέρα ίσως συνειδητοποιήσεις πως δεν έζησες πραγματικά..
πως όλα ήταν μια πλάνη. κι εσύ παγιδεύτηκες μέσα της.

καλό σου βράδυ γλυκιά μου =)

bethamphetamine είπε...

Η ζωή είναι ωραία.
Όμως για να το δεις, πρέπει κάποιος να θελήσει να στο μάθει.
Αυτός ο κάποιος σ' αγαπά.
Κι από τότε κάθε φορά που θα ζεις τη στιγμή, θα τον σκέφτεσαι και θα χαμογελάς. (Just like I do:)

Καλημέρα σου, λοιπόν!

ονειρευτής του απείρου είπε...

πανέμορφο.τόσο αληθινό.
καλώς σε βρήκα!

bethamphetamine είπε...

ευχαριστώ πολύ, ονειρευτή :)

[Btw την εικόνα που έχεις βάλει στο losing yourself inside την έχω ανεβάσει στο tumblr μου! Είναι υπέροχη!]