Με αγχώνει(ς)

Έχω μια φίλη
που γενικά δε θα ήθελα να έχω
-υπό φυσιολογικές συνθήκες
κι αν το μυαλό μου βρισκόταν στη θέση του.
Αλλά είναι η συνήθεια, βλέπεις.

Κι άλλη μία
που ίσως τη χρειάζομαι
αλλά με τέτοια περηφάνεια δύσκολο
να πάω· να έρθει· να βρεθούμε στα μισά
κάπου Λαμία ή Βόλο.

Υπάρχει μία τρίτη ούτε μια ώρα μακριά
-με συγκοινωνία πάντα-
μα ζω κι αν δεν τη δω.
Όμως με μεγάλωσε
κι ίσως ενδόμυχα την αγαπώ.

Πέρα από μία ευθεία με δυο βουνά
έχω ένα κολλητό
που μ' αγκαλιάζει σφικτά κάθε που είναι να φύγει.
Δε λέει πολλά μα είναι εξύπνος
κι αρκεί.

Στο δίπλα μπαλκόνι, μια συμφοιτήτρια καμία σχέση με μένα.
Από χωριό.
Μ' αλλιώτικη σκέψη, μισαλλόδοξη με μια μάσκα αφελής ευγένειας
κι αδυναμία στο κουτσομπολιό.
Με θεωρεί αποκούμπι.
Όσο μπορώ, θα την υποβαστώ.

Να μη ξεχάσω τη Γειτόνισσα
εύκολα επηρεάζεται,
εύκολα μαθαίνει,
όμορφα ζει,
όμορφη είναι.

Κι ένα κορίτσι πιο μικρό
ή καν' τα δυο.
Φωνάζουν στα τραγούδια και παίζουν κεντρική σκηνή.
Όμως τις γνώρισα μαζί
και μαζί τις θέλω.

Αυτοί εν ολίγοις,
μαζί με πεντε έξι φίλους παιδικούς,
μια ξανθιά Αγγλίδα για βουτιές στον Αλμυρό,
μαζί με σένα.
Σύνολο δέκαπέντε.

Δύο φορές τους περσινούς·

δυο φορές η αγάπη!